„Opiłki i okruszki” Tomasz Jastrun | Wydawnictwo Czarna Owca

  Wiosna.. świat budzi się do życia a jednak to co dzieję się na świecie sprawia, że czasem człowiekowi trudno odnaleźć to szczęście – cieszyć się tym co ma i co dostaje każdego dnia. A jednak człowiek walczy, nie poddaje się i stara się pamiętać – bo pamiętać trzeba. Dla mnie to ciężki czas przede wszystkim ze względów osobistych – prywatnych, jednak daje radę… muszę. „Opiłki i okruszki” Tomasza Jastrun była – jest książką, której lektura nie przyszła mi z łatwością. Może nie tyle ze względu na treść, przekaz i formę w jakiej została napisana co właśnie osobiste przeżycia. Chociaż kiedy tak myślę to przeczuwam, że złożyło się na to kilka czynników – kila różnych wydarzeń, refleksji, rzeczy…  To książka, która jako tako nie ma swoistej fabuły, zbiegów okoliczności, niesamowitych zwrotów akcji, napięcia i niepewności. To opowieść, która nie powstała dla wartkiej akcji, opisów, dialogów a dla słowa… dla uczuć, przeżyć i emocji. Książka – opowieść będąca katalogiem wspomnień – krótkim zapisem poszczególnych wydarzeń z życia bohatera od dnia narodzin w 1953 aż do 2041 roku, kiedy to bohater umiera.
Każdy wpis, każde wspomnienie jest niczym stara fotografia wyciągnięta z zakurzonego albumu lub tytułowy opiłek – okruszek, skrawek z życia… dzieciństwo, szkoła, młodzieńcze lata, rozmowy z ojcem, choroba matki, małżeństwo ale i zdrady, dzieci, wnuki. Wszystkie cudowne chwile, marzenia, uśmiechy, sukcesy ale i choroby, niepowodzenia, porażki i rozczarowania.
Życie w czasach komunizmu, stan wojenny, potknięcia, zniewolenie i pragnienie wolności. Zmagania z nowymi realiami w których przyszło żyć, swoimi wadami, nieudolnościami aż w końcu starością. Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Opiłek po opiłku, okruszek po okruszku niby banalne, niepotrzebne i nieistotne a jednak układają się w całość tworząc mozaikę naszego życia. To nasze życie, nasz świat, to my. Wspomnienia zapomniane ale i odgrzebane z zakamarków pamięci – to wszystko co jest ważne i co ważne okazuje się po latach. Wszystko to o czym warto pamiętać.

  Wszystko co spotyka człowieka ma sens, ma swój cel… Wszystkie wydarzenia z przeszłości, nawet te zapomniane wpływają na późniejsze decyzje, postrzeganie świata, na nasze wnętrze. Radość ale i cierpienie – ból przeżytych chwil. Przeżycia którymi podzieliliśmy się z innymi ale i te które zachowaliśmy tylko dla siebie. Z początku nie zrozumiałe, zapomniane bo uznane za zbędne i nieistotne, wracają – niekiedy po długich latach i wówczas tak naprawdę dostrzegamy jaki był ich cel, po co i na co to wszystko było. Rozumiemy jak nas budowało i jak kształtowało nasze wnętrze.

  Książka liczy zaledwie 130 stron, zdania są krótkie, proste i niewymuszone. Wydawać by się mogło, że całość jest do przeczytania w godzinę lub dwie – jedno leniwe popołudnie. Jednak tak nie jest. „Opiłki i okruszki” nie są łatwą lekturą. To smutna i trudna opowieść o ludzkim życiu, egzystencji, sensie życia. Byciu, trwaniu, przezywaniu i doświadczaniu. Mimo krótkiej formy, krótkich zdań, które są niczym skrawki wyrwane z zakamarków pamięci autorowi udało się rewelacyjnie ukazać osobowość głównego bohatera – jego wnętrze, umysł, psychikę. Dla mnie narracja okazała się rewelacyjna – przepiękna i nasycona emocjami niczym poezja. Kiedy czytałam płynęłam, unosiłam się nad ziemią a kolejne obrazki z życia głównego bohatera pojawiały się przed moimi oczami. Widziałam to co on, doświadczałam tego samego, czułam, przeżywałam. Tyle emocji, tyle wspomnień, które potrafią odebrać mowę i wzruszyć – wzruszyć aż do łez nad ludzkim losem.

  „Opiłki i okruszki” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Tomasza Jastruna – pierwsze i najprawdopodobniej nieostatnie. Spodobało mi się to w jaki sposób autor słowem „maluje” obraz życia, jak pisze o nim i o ludzkich emocjach. Bez udziwniania i wydziwiania stworzył piękną i poruszającą opowieść o życiu i człowieku. O tym jak życie wpływa na człowieka i jaką człowiek ma rolę do spełnienia. Opowieść pełną emocji, uczyć, przeżyć ale i nostalgii. Taką, która może skłonić do refleksji nad własnym życiem, nad tym co jest tu i teraz, co było, będzie a co mogłoby być. Opowieść napisaną emocjami, napisaną przez życie – taką w których to życie i emocje mają znaczenie. Jest krotko, prosto ale mądrze i pięknie.

Tytuł: Opiłki i okruszki | Autor: Tomasz Jastrun |Wydawnictwo:  Wydawnictwo Czarna Owca | Okładka: twarda | Liczba stron: 128