„Baśnie włoskie. Tom 2” Italo Calvino | wyd. Czuły Barażyńca

    Baśnie… historie, które nie są zwykłymi historiami opowiadanymi przed snem do poduszki a historiami, które kształtowały, kształtują i będą kształtować kulturę, tradycję, historię danego kraju. Wspaniałe opowieści przekazywane z ust do ust, z pokolenia na kolejne pokolenie będące lekcją historii, kultury, tradycji – pozwalające poznać przeróżne zakątki świata jak również skłonić do refleksji i wyciągnąć pewne wnioski. Moja biblioteczka co jakiś czas wzbogaca się o kolejny tom baśni pochodzących ze świata: chińskie, perskie, japońskie, celtyckie i inne stoją na swoim honorowym miejscu. Baśni włoskich do tej pory jeszcze nie miałam – owszem słyszałam, jednak nie było dane mi ich przeczytać. Niedawno i to uległo zmianie i zawitał do mnie drugi tom baśni włoskich Italo Calvino

   „Baśnie włoskie.” Italo Calvina to zbiór okołu 200 baśni, które Włoch zbierał studiując niezliczone opowieści ze wszystkich regionów Włoch, gromadzone i spisywane w ciągu stulecia przez badaczy folkloru. Autor tłumaczył je z dialektów, porównywał, analizował, systematyzował a następnie opowiadał na nowo zachowując ich klimat, wydźwięk jak również uświetniając przekazy tradycji ludowej. W Polsce ukazały się po raz pierwszy dzięki wydawnictwu Czuły Barażyńca, które postanowiło „rozbić je” na trzy starannie wydane tomy. Każdy wolumin to twarda okładka, dobrej jakości gruby papier, wyraźna czcionka a przede wszystkim cudowne, czarujące, łagodne a innym razem okrutne, zabawne, dowcipne, straszne i magiczne a przede wszystkim mądre i prawdziwe historie dla dzieci, nastolatka, dorosłego, starego… dla człowieka w każdym wieku, który nie tylko kocha i szanuje baśnie ale również jest ciekawy innych świata – kultury, tradycji… tego kto pragnie przeżyć niesamowite przygody, ale też wyciągnąć z niej pewne wnioski – lekcję życia. Opowieści niesamowite i pożyteczne. Bajeczne.

   W drugim tomie znalazło się 65 baśni… są to utwory dłuższe i krótsze, lżejsze, trudniejsze, humorystyczne, poważne, czasem przerażające i takie w których nie brakuje przemocy… na prawdę przeróżne zarówno pod względem formy, klimatu jak i treści. Ich bohaterami jak w przypadku każdych baśni są: królewny i królowie, księżniczki i książęta, dzielni młodzieńcy, wieśniacy i wieśniaczki, ludzi chwili, rządni władzy oraz bogactwa, Ci skromni, nieszczęśliwi…. osoby prawe, zachłanne, mądre, lekkomyślne, głupie… Akcja rozgrywa się na zamkach, polach, lasach, łąkach, jest miejsce na dalekie wyprawy, dzielne wojaże, walki z bestiami, poszukiwania skarbów, marzenia, sukcesy, porażki itp. Sama treść niektórych baśni łudząco przypomina te dobrze nam znane – najczęściej Braci Grimm jak również mitologii greckiej. Jednak nie ma co się dziwić – wszakże w oryginale baśnie to opowieści ludowe bazujące na legendach, porzekadłach, miejskich i ludowych legendach… przed laty przekazywane z ust do ust i pokolenia na pokolenie, wędrowały po wioskach, miasteczkach, miastach i kontynentach… A wiadomo – co człowiek to inny punkt słyszenia, postrzegania, rozumienia i dalszego przekazania. Zmieniała się ich forma, kształt, treść – treść ulegała zmianie, jednak morał pozostawał ten sam… i nie tylko, bowiem w zależności od kontynentu i klimat był nieco inny. Tak też jest w przypadku baśni włoskich.

   W trakcie lektury tych baśni, mimo nawiązań do tego co już mi znane, w jakimś stopniu poczułam „włoski” klimat, coś co wciąga, urzeka, może zafascynować i zaintrygować. „Coś” co zachwyca i sprawia, że jednak w minimalnym stopniu można poczuć tę różnice, choć nie gwarantuje, że każdy ją poczuje… to styl autora z jednej strony lekki a z drugiej czasem przerażający… jak i same baśnie bo oprócz historii przyjaznych są i te „mroczne”, poważne, mogące dla dziecka okazać się straszne, wręcz przerażające jak historia młodzieńca, który został zamordowany przez złoczyńców po czym znalazła go królewna „zakrwawionego i bez ducha”. Historia ma szczęśliwe zakończenie, jednak zważywszy na różną wrażliwość dzieci, należy zachować ostrożność i indywidualnie dawkować taką lekturę jak również dobór tekstu. Oczywiście nie wszystkie baśnie są takie – jak wspomniałam zbiór jest różnorodny i można znaleźć w nim historie o różnej treści i w różnym klimacie.

   „Baśnie włoskie” to kolejny zbiór raz zabawnych, lekkich i wesołych a innym razem mrocznych i okrutnych opowieści z wyraźnie zaznaczoną zaznaczoną granicą między tym co dobre i prawe a złe i niewłaściwe. Historie przez które  nie przebija się dydaktyzm, moralizowanie, czy edukowanie…. tutaj piękne księżniczki marudzą przy wyborze małżonków a jeszcze inne dziękują za ślub. Są też odważne Panny z charakterem, które wiedzą czego pragną w życiu i książęta grający w piłkę… A jednocześnie baśnie te mogą skłaniać do refleksji, zachęcać do przyglądania się światu, życiu, zastanowić nad swoim postępowaniem i każdym czynem. Jest prosto, elegancko, raz zabawnie innym razem nieco strasznie lub zupełnie przerażająca ale z pewnością nie infantylnie, tylko mądrze i z morałem.

Tytuł: Baśnie włoskie. Tom 2 | Autor: Italo Calvino | Wydawnictwo: Czuły Barbarzyńca | Okładka: Twarda | Storn: 412

Książka jest dostępna w księgarni Gandalf.pl w dziale literatura piękna