Książka dzieciństwa. „Ania z Zielonego Wzgórza” Lucy Maud Montgomery

  „Ania z Zielonego Wzgórza” to pierwszy tom serii powieści o tym samym tytule napisanych przez Lucy Maud Montgomery opowiadająca o losach Ani Shirley, osieroconej dziewczynki wychowanej w Avonlea przez rodzeństwo Marylę i Mateusza Cuthbertów. Opowieść chętnie ekranizowana i adaptowana, która mimo upływu lat nadal wiele osób zachwyca/urzeka jak również podbija serca nowych na całym świecie. Chodząca z głową w chmurach, roztargnienia, uparta, czasem zadziorna i wybuchowa ale i wrażliwa, romantyczna marzycielka – rudowłosa Ania pełna życia, którą lubi chyba każda dziewczynka ^_^  Ania dziewczynka mająca swoje marzenia, wielkie plany na przyszłość, popełniająca błędy i ucząca się na nich – może czasem zbyt bardzo odbiegająca od rzeczywistości ale przynajmniej naturalna i prawdziwa – nigdy nie udawała kogoś kim nie jest, nigdy nie oszukiwała i naumyślne nie chciała nikogo skrzywdzić i zranić.
Mocno przeżywa wszystko czego doświadcza – wszystkich słów, wydarzeń ale i całego świata. Czasem nie panuje nas dobą, czasem nim pomyśli to zrobi – to dlatego rozbiła tabliczkę do pisana na głowie Gilberta… w porywie złości za nazwanie jej „marchewką” (dziewczynka nie lubiła koloru swoich włosów).
Na świat patrzy jakby przez tak jakby był on cudem a wszystko co w nim Bożym darem – jest za to wdzięczna, kocha, szanuje.. kwiaty, rośliny, zwierzęta, ptasi śpiew…każde źdźbło trawy, każdy pyłek i okruszek.
Kocha marzyć i często to robi, co bardzo często wpędza ją w kłopoty ale zawsze potrafi wyciągnąć z tego lekcje. Nie zamierza też przestać marzyć, bo dzięki marzeniom wszystko jest możliwe. Marzenia są piękne i potrzebne a człowiek bez marzeń nie może być szczęśliwy.  W  raz z rozwojem akcji poznajmy różne oblicza Ani. Na Avonlea przybywa jako samotna, zagubiona i spragniona miłości dziewczynka, dopiero kiedy przez pomyłkę trafia do rodzeństwa Schubertów zaczyna rozpościerać skrzydła, otwierać, pokazywać charakterek ^_^ To tam znajduje prawdziwy dom, miłość, akceptacje i rodzinę, wsparcie. Powoli dorasta, dojrzewa i poważnieje dając się poznać jako ambitna, zdolna i inteligentna dziewczyna a jednocześnie w głębi pozostaje tą samą wrażliwą Anią, którą była – wrażliwą, czasem narwaną dziewczynką o wielkim sercu z duszą marzycielki i romantyczki.  Autorka opisując losy Ani dużą uwagę poświęciła opisom przyrody. Pięknym poetyckim i plastycznym językiem opisuje Zielone Wzgórze jak i całe Avonlea dzięki czemu czytelnik może sobie wyobrazić a nawet poczuć, że zwiedza Wyspę Księcia Edwarda. Jednak to nie tylko piękno otaczającego świata ale również fakty historyczne i społeczne – codzienne zajęcia mieszkańców, ich ubiór, poglądy, to jak wyglądała nauka w szkole, jak praca. Większość z tych faktów poznawaliśmy na lekcjach historii (np. to jak kobiety uznawano za „gorszą” płeć przez co nie miały prawa głosu a także nie mogły pobierać nauki w wyższych szkołach i kształcić się na lekarzy). Przygoda, odrobina akcji, pochwała prostoty i piękna przyrody, marzenia, refleksja, pełna ciepła, prawdziwa i mądra historia…
Opowieść o byciu sobą i niewstydzeniu się tego. O marzeniach, jak marzyć i nie bać się marzeń, bo marzenia są piękne i potrzebne. O tym jak nauczyć się cieszyć z każdego przeżytego dnia i wszystkiego co ofiaruje nam życie. O tym co w życiu liczy się najbardziej i co jest w nim najważniejsze. O mnie, o Tobie, o nas… to i znacznie więcej w jednej książce.  To także wspomnienia – moje. Pamiętam, że kiedy po raz pierwszy czytałam Anię (V klasa) nie zostałam zauroczona jej treścią. Nie śmiałam się z wybryków Ani i jej zielonych włosów i nie wyruszałam razem z nią w krainę wyobraźni – powieść czytałam jak taką o przygodach pewnej dziewczynki. Przeżywałam za to losy Mateusza – troskliwego, opiekuńczego, wyrozumiałego mężczyzny, który w moim odczuciu chciał być i według mnie był jak ojciec dla osieroconej Ani. Ojciec, którego Ania straciła i potrzebowała… którego otrzymała. Natomiast kiedy wróciłam na Zielone Wzgórze za jakiś czas, uległam urokowi tamtego miejsca – i może nadal nie przeżywałam tego co Ania ale razem z nią zachwycałam się Białą Aleją rozkoszy, spacerowałam przez Aleję Zakochanych, odgrywałam scenę z „Lady of Shalott” nad Jeziorem Lśniących Wód a Ścieżką Brzóz wspólnie z Anią i Dianą szłam do szkoły… to i znacznie więcej – więcej miejsc do odwiedzenia, więcej przygód do przeżycia, bo przecież Zielone Wzgórze jest takie piękne i fascynujące….

  I wspomnienia – moje, tylko moje. O wakacjach na wsi ale i u siebie w rodzinnym domu, kiedy całe dnie od rana do wieczora spędzało się na podwórku bawiąc z siostrą i dziećmi sąsiadów. Czas spędzony na zabawie, bieganiu, krzykach, zabawie i wymyślaniu coraz to nowych zajęć i zabaw. Nasza wyobraźnia była wielka i nieograniczona. Byliśmy tylko my, ona i dobra zabawa. Nasze dzieciństwo i wspomnienia.

  Magia… magia dzieciństwa, magia wyobraźni, tego co naturalne, proste i piękne…. Bezcenne. O tym wszystkim o czym najczęściej zapominamy wraz z tym jak dorastamy – to co zabijamy. Zabijamy wyobraźnię, dziecięcą radość z prostych rzeczy, z poranka, wschodu słońca, z każdego dnia… Zabijamy dziecko, które tkwi w nas. Nie dostrzegamy tego co oferuje nam życie – nie dostrzegamy i nie doceniamy piękna każdego dnia. Stajemy się „zgrzybiali” i twardzi.. „Ania z Zielonego Wzgórza” to powieść, która nie każdemu się podoba ze względu na liczne opisy przyrody a także fantazji głównej bohaterki – są też tacy, którym to w ogóle nie przeszkadza. Niektórych Ania irytuje a innych wzrusza i bawi do łez… Kiedy tak o niej pomyślałam, to doszłam do wniosku, że to taka dziewczęca wersja Tomka Saweyra – obydwoje bywają temperamentni, przeżywają liczne przygody, mają bujną wyobraźnie i nie boją się marzyć a ich przygody potrafią rozbawić lub wzruszyć. Bez względu na fakt, czy jesteś zwolennikiem tejże powieści, czy nie to klasyka literatury dziecięcej a to musi o czymś świadczyć – nazwa nie wzięła się bez przyczyny.  Na koniec chciałabym pokazać Wam jedno z najładniejszych wydań „Ani z Zielonego Wzgórza” jakie widziałam – ukazało się ono nakładem wydawnictwa Olesiejuk w twardej oprawie (jakby z gąbką), na dobrej jakości grubym papierze i czytelną czcionką. Za przekład odpowiedzialny są dwie panie: Ewa Łozińska Małkiewicz oraz Katarzyna Małkiewicz natomiast ilustracje wykonała Ana Garcia. Cieszy mnie fakt, że kolejne wydawnictwa tak starannie wydają znane klasyki – dzięki temu nie tylko zachęcają do sięgania po nie ale również do dalszego poznawania tego gatunku. Starannie wydane książki, które przyciągają wzrok pokazują, że świat książek jest pasjonujący a klasyka wcale nie jest taka straszna jak może to się wydawać ^_^

Tytuł: Ania z Zielonego Wzgórza | Autor: Lucy Mongomery | Przekład: Ewa Łozińska Małkiewicz, Katarzyna Małkiewicz | Ilustracje: Ana Garcia | Wydawnictwo: Olesiejuk | Okładka: twarda | Stron: 432

Książka ukazała się nakładem wydawnictwa Olesiejuk i jest dostępna w księgarniach internetowych, stacjonarnych i czasem w Biedronce