Jestem Życie / Jestem Śmierć Elisabeth Helland Larsen | Kultura Gniewu

Stali bywalcy mojego bloga wiedzą, że lubię i doceniam powieści graficzne i picturebooki ale też od jakiegoś czasu dostrzegam i doceniam przesłanie komiksów, które również potrafią przekazywać ważne treści a nawet uczyć. Jednak dzisiaj opowiem nie o komiksach a właśnie picturebookach, które mimo iż oddziałową na siebie na zasadzie przeciwieństw, w moich oczach stanową nierozerwalną całość – uzupełniają siebie nawzajem i jedno bez drugiego nie powinno funkcjonować. Mam na myśli „Jestem życie” i „Jestem śmierć” Elisabeth Helland Larsen z ilustracjami Marine Schneider, które w Polsce wydała Kultura Gniewu. Jak wspomniałam książki działają na zasadzie kontrastu a jednak nie mogą a przynajmniej nie powinny bez siebie funkcjonować. One tworzą jedność – tworzą krąg życia! Delikatne, subtelne, nieprzegadane i przerysowane a o tak ważnej – bezcennej treści, przesłaniu i lekcji…. Lekcji nie tylko dla młodego czytelnika ale również nas – dorosłych, bowiem są to tematy o których dorosły bardzo często zapomina.

Przyjęło się, że rodzice najczęściej chronią swoje dzieci przed „złem świata”, tym co uważają za trudne, ciężkie, straszne i bolesne – przed tym co w ich oczach mogłoby je skrzywdzić, zranić, pozostawić traumę… Unikają tematów gniewu, zabójstwa, bijatyk, treści i obrazów, gdzie pojawia się chociaż odrobinka krwi…

Czy słusznie? A może to jednak na wskorś?

Nie chcę i nie będę oceniać – to pozostawię do indywidualnej refleksji, niemniej uważam, że jeśli nadmiernie będziemy chronić najmłodszych w szczególności nie będąc pewnym, że „coś” je przerazi lub nie, zamiast pomóc tylko zaszkodzimy. Taki maluch wraz z dorastaniem będzie nabierał coraz więcej lęku przed tym co dla niego obce i nieznane. Nie będzie wiedział czym jest gniew, smutek, ból…. nie będzie rozumiał i umiał sobie z nimi poradzić. Po wyruszeniu we własną podróż życia zamiast sobie radzić, będzie nieporadne i zagubione…. Więc zastanówmy się, czy na pewno jest to takie dobre? A może czasem przesadzamy?wszakże twórcy bajek nie boją się poruszać takich tematów na co dowodem jest „Król Lew”, „Coco”, „W głowie się nie mieści”

Oczywiście wszystko z zachowaniem rozsądku i z umiarem!

Istnieją tematy o których trzeba rozmawiać – rozmawiać, tłumaczyć i wyjaśniać. To bardzo trudne zagadnienia, których czasem nierozumie nawet dorosły – bolesne, omijane, ignorowane, przemilczane….. A tak nie można a przynajmniej nie powinno się dziać. O pewnych sprawach trzeba mówić, tylko jak?

Życie i śmierć….. tematy trudne, bolesne, ciężkie ale i ważne. Dwa picturebooki „Jestem życie” i „Jestem śmierć”– pozycje, które starają się te tematy tłumaczyć i objaśniać. Bohaterka – byt bliżej nieokreślony w kolorze pomarańczy odpowiedzialna za istnienie. Może duch albo jakaś energia? Nie jest to ważne – ważne jest to, że daje życie zarówno ludziom jak zwierzętom i roślinom. Owy byt spaceruje swobodnie po planecie nikogo nie wyróżniając i nie wyróżniając. Z każdym dzieli się tym co posiada – po równo i tyle samo. Nie tylko daje ale również sama czuje i obserwuje. Zachwyca się światem, dostrzega jego piękno, wszystkie plusy, to za co warto dziękować… Celebruje większe ale i małe przyjemności, dostrzega kolejne szansę, coraz to nowe możliwości. Jest taka radosna, szczęśliwa i pełna energii… Spokojnie i czule opowiada o swojej pracy, misji i zadaniu. Ale jest też szczera i prawdziwa….

„Wielu zastanawia się
jaki jest sens
mojego istnienia.
Niektórzy skaczą ze spadochronem,
by poczuć, jak krew buzuje
na dowód, że jestem.
Inni tak bardzo boją się
mnie spotkać,
że chowają się w kącie.”

Życie… siła, która wprawia wszystko w ruch… obecna wokół nas, w każdym liściu, podmuchu wiatru, oddechu, skinieniu, geście… „Trzyma dłoń na rosnących brzuchach wszystkich mam”.Nie tylko spaceruje i obserwuje ale i wspomina z przekonaniem, że nie jest sama… o tym, że świat zamieszkuje także Śmierć. Zawsze razem. W parze jak dwie strony monety. Alfa i Omega. Początek i Koniec. Krąg Życia. Przepiękne przesłanie…..

„Gdy śmierć przychodzi jestem tam i ja. Razem mieszkamy na tej ziemi”

Znalezione obrazy dla zapytania: Jestem Życie | Kultura Gniewu

Śmierć… lustrzane odbicie swojej siostry Życia z tym, że o ciemnym kolorze. Przedstawia się subtelnie i delikatnie aby potem wraz z siostrą przeprowadzić nas przez życie….. delikatna czuła, subtelna ale i prawdziwa – szczera

,,(…) Najczęściej przychodzę
do tych ze zmarszczkami,
tych, którzy żyli najdłużej.
Do tych, którzy nasycili się życiem
jak dobrym jedzeniem. (…)”

Przychodzi nie tylko po starszych, którzy przeżyli już swoje lata ale również tych którzy przeszli ciężkie choroby, zginęli gwałtownie i nieoczekiwanie. Czasem też przychodzi także po malutkich i po zwierzęta…. przychodzi w odpowiednim dla każdego momencie i czasie. Wyjaśnia po co, na co i dlaczego… dlaczego tak się dzieje i dlaczego tak musi być. Tłumaczy, objaśnia, wyjaśnia… Zapewnia, że gdy przyjdzie, odpowie na odwieczne pytanie „co jest dalej?”, mówi o tym, że coś się kończy, bo nowe mogło rozpocząć – jedni odchodzi aby przyszło kolejne. Wyjaśnia dlaczego jest potrzebna i przede wszystkim oswaja czytelnika ze samą sobą – tak czule i subtelnie – pięknie.

„Gdybym umarła, kto robiłby miejsce nowym słowom i marzeniom”
„Spotykam też tych w brzuchach, którzy się jeszcze nie urodzili.
Mówię im o motylach, meczach i drzewach….
Patrzą na mnie oczami mądrzejszymi niż moje,
jak gdyby to wszystko było im znane, wiadome.”

Przepiękne i mądre książki bez granic wieku – takie które mogą pomóc rodzicom w rozmowie na trudne tematy ale również poruszą ich serca. Proste, subtelne, nieprzekombinowane a takie prawdziwe i szczere…. A wszystko otoczone jest delikatnymi ilustracjami wykonanymi miękką kredką. Warto pamiętać o takich pozycjach ale nie tylko… przede wszystkim z tak trudnymi rozmowami musimy poczekać na moment, kiedy to dziecko będzie na nie gotowe a najlepiej samo wyjdzie z inicjatywą i pytaniami. Wówczas będziemy wiedzieli, że to ten czas…. czas na rozmowę i musimy ją zacząć.