Similo Mity | FoxGames

O GRZE SIMILO MITY PISAŁAM TUTAJ

SIMILO MITY | SIMILO BAŚNIE | SIMILO HISTORIA

Similo…(zobacz) gra od FoxGames, która jeszcze przed premierą wzbudziła we mnie zainteresowanie a kiedy w internecie zobaczyłam jej trzy wersje: mity, baśnie oraz historia, zamarzyłam o wszystkich…. jednak moim priorytetem były mity a następnie baśnie. Niedawno nadarzyła się okazja: otrzymałam bon rabatowy na zakupy w księgarni internetowej Inverso – zamiast książek, postanowiłam wybrać właśnie wymarzoną grę. Może nie mam z kim grać, ale dla samych mitologicznych kart warto…. I w ten sposób spełniłam swoje marzenie. Nie mogłam doczekać się, kiedy Similo. Mity trafi w moje ręce…~ Informacje ~
Tytuł: Similo. Mity
Wydawca:  FoxGames
Ilość graczy: 2-8
Czas gry: ok. 10 minut
Wiek graczy: 7+
Cena: na ceneo od 25zł

~ Zawartość pudełka ~
1 karta tytułowa
3 dwustronne karty instrukcji oraz opisu rozgrywki z innymi wersjami Similo
30 kart postaci
1 karta z informacjami wydawniczymi

~ Wygląd ~
W mały, plastikowym (otwieranym na „zawiasy”) i dość poręcznym pudełku, które zmieści się w kieszeni umieszczono talię kart przedstawiającą postacie z mitologii greckiej. Karty są bardzo dobrej jakości, natomiast ilustracje…. według mnie po prostu ładne i wpadają w oko. Z pewnością spodobają się nie jednej osobie. Na każdej karcie umieszczono krótką informację o danej postaci mitologicznej.

~ Cel gry ~
Niezależnie od wariantu wspólnym zadaniem graczy jest współpracować tak, by odkryć tajną postać z 12 postaci z danej gry. W przypadku Similo mity szukamy mitycznej osobistości. Naszym przewodnikiem jest narrator, którego podpowiedzi mają doprowadzić do celu.

~ Przygotowania do gry ~
Na początku gracze wybierają narratora. Wyznaczona osoba tasuje karty i losowo wybiera jedną z nich, której nikomu nie pokazuje (to tajna postać i to tej karty będą szukać pozostali gracze). Następnie gracz bierze pozostałe karty i tasuje razem z tą tajną po czym wszystkie rozkłada na stole postaciami ku górze. Na koniec dobiera na rękę 5 kart z talii.

~ Jak grać ~
Narrator nie może nic mówić, gestykulować. W każdej rudzie zgrywając jedną kartę z ręki przekazuje wskazówki innym graczom. które mają na celu przybliżyć ich do zwycięstwa.
Kartę może ułożyć na jeden z dwóch sposobów:
Pionowo –  zagrana przez niego karta postaci ma wspólną cechę z tajnym bohaterem.
Poziomo – zagrana karta nie ma wspólnych cech z wybraną kartą

Po wyłożeniu karty z podpowiedzią dobiera nową tak, aby zawsze mieć 5 kart na ręce. Karty wskazówek pozostają na stole do końca gry.  Pozostali gracze prowadząc ze sobą dyskusję, wspólnymi siłami eliminują karty, które według nich nie są tajną postacią. W I rundzie eliminujemy 1 kartę, w II rundzie 2 karty, w III rundzie 3 karty id. tak aby w V rundzie zostały jedynie 2 karty z których wybieramy Tajną Kartę.  Jeśli w trakcie eliminacji odrzucimy naszą tajną postać (np. w III rundzie) gra się automatycznie kończy a my przegrywamy.

Dla zaawansowanych graczy  można połączyć dwie a nawet talie i wskoczyć na wyższy poziom rozgrywki.

~Zakończenie gry~
Gra trwa V rund do momentu pozostania dwóch kart i odgadnięcia tajemniczej postaci (o ile wcześniej jej nie odrzucimy)

~ Wrażenia ~
Similo to mała i niepozorna gra, która była moim marzeniem – w każdym wariancie a w szczególności mity, baśnie a na końcu historia. Taka, której zasady od razu skojarzyły mi się z grą „Zgadnij kto” w którą grałam kiedyś w szpitalu. Mała o prostej mechanice i stworzona z myślą o dzieciach a potrafiąca wciągnąć, zainteresować, zauroczyć ilustracjami również dorosłego. Taka, która poprzez zabawę uczy ale i bawi.  Dzięki krótkim informacjom o postaciach przedstawionych na kartach przybliża dzieciom daną tematykę, rozwija, uczy, bawi…. Wszystko w jednym. Jak to możliwe?   Similo to gra, która wymaga dedukcji, logicznego myślenia, analizy, łączenia ze sobą poszczególnych faktów na podstawie informacji, które otrzymujemy. Gracze analizują i zastanawiają się nad tym co łączy lub dzieli przypadkowo przedstawione postacie a tutaj wszystko ma znaczenie – zarówno cechy wyglądu, charakteru, płeć jak również rola w społeczeństwie, to kogo łączą więzy krwi (pokrewieństwo), mit w którym występują… możliwości jest wiele – trzeba myśleć i patrzeć nieszablonowo – dalej niż jest to widoczne na pierwszy rzut oka… znacznie, znacznie dalej.

   Skojarzenia bywają różne: zabawne, czasem zaskakujące, niekiedy absurdalne, niemal dziwne, rozkładające na łopatki….  Zresztą nie tylko one – niejednokrotnie dochodzi do wszawych dyskusji typu „Mówię Ci chodzi o brodę!!”… „Brodę? Jaką brodę! Włosy”.  Gracze muszą dogłębnie myśleć o czym myślał Narrator, kiedy dawał nam wskazówkę – chodziło mu o kolor oczu, włosów, płeć? Co wspólnego ma Afrodyta z Hermesem albo Meduzą? A może chodziło o coś zupełnie innego jak kolor karty? Jedna zła decyzja, nasz błąd i gra dobiega końca a my przegrywamy.  Similo to gra, która oczarowała mnie swoim wyglądem ale również mechaniką – taka prosta a może dostarczyć tak wiele zabawy. Gra, która nie tylko ładnie wygląda, ale również bawi i uczy – uczy poprzez zabawę. I teraz marzę o wersji baśnie… bo kocham baśnie a następnie historia aby te trzy gry połączyć w jedną i wejść na wyższy poziom. Bądź co bądź grając jedną kartą, całość była dla mnie zbyt prosta. I jednocześnie należy pamiętać, że nie jest to gra dla każdego – jeśli ktoś nie lubi gier kooperacyjny a także tych w których należy zastanawiać się co kto ma na myśli jak również jeden z graczy nie może się odzywać, gra może Ci się nie spodobać

Plusy:
♦ pomysł i temat
♦ ładna grafika
♦ szybka i prosta rozgrywka
♦ gra edukacyjna
♦ fajna i prosta mechanika pozwalająca zaangażować w rozgrywkę nawet 4,5 latka
♦ informacje na kartach nieco poszerzają wiedze o mitologii greckiej
♦ nauka poprzez zabawę – zabawa nauką
♦ wciąga
♦ abstrakcyjność wydarzeń
♦ Jako fillerek gra jest po prostu świetna
♦ zarówno skojarzenia jak i dyskusje graczy bywają na prawdę bardzo zabawne 🙂
♦ można mieszać z innymi wersjami Similo
♦ składnia do zastanowienia się i myślenia
♦ uczy współpracy i wspólnego osiągnięcia celu
♦ skłania i zachęca do dyskusji o mitach, zachęca do dalszego zagłębiania tematu a także opowiadania mitów
♦ może być wykorzystywana na lekcjach języka polskiego jak również zajęciach na świetlicach, bibliotekach
♦ można grać drużynowo
♦ karty są na tyle uniwersalne, że jeśli pomyślimy i pokombinujemy, to możemy z ich udziałem stworzyć własną grę .
♦ karty można wykorzystać do innych gier – wymieszać z kartami lub stworzyć własną wersję „Dixit”, zaszaleć z wersją pasjansa, grać tak samo jak gramy w „Story Cubbes”

Minusy:
♦ plastikowe pudełko w którym umieszczono grę jest słabej jakości – otwiera się na tak zwane „zawiasy”, które mogą się urwać. Może łatwo pęknąć. 
♦ pudełko wykonane z plastiku, w którym karty są dość „ściśle” ułożone. Nie ma możliwości zakoszulkowania kart i zapakowania ich z powrotem do pudełka, bo się nie zmieszczą

Neutralne
♦ grając jedną talią gra jest zbyt prosta dla starszych i bardziej doświadczonych graczy, jednak dla dzieci idealna
♦ nie dla tych którzy nie lubię tego typu mechaniki

Ocena: 5/6 (zważywszy, że nie jest to gra dla każdego) 6/6 ze względu na mnie 😀

Ilustracje horribleguil