„Ogród do składania” Joan Aiken, wydawnictwo Dwie Siostry

  Kiedy w zapowiedziach wydawnictwa Dwie Siostry zauważyłam „Ogród do składania” Joan Aiken – wybitnej brytyjskiej autorki literatury dziecięcej, byłam przekonana, że należy ona do serii Mistrzowie Ilustracji. Jak się okazało mimo iż może sprawiać takie wrażenie byłam w błędzie, nawet pomimo tego iż książka należy do klasyki brytyjskiej literatury dziecięcej. Ciekawe dlaczego. Jednakże tak naprawdę nie ma to dla mnie większego znaczenia – bez względu na ten fakt miałam ochotę przeczytać tę pozycję.  „Ogród do składania” stanowi zbiór kilku nie za długich opowiadań o rodzinie, której wciąż zdarzają się nadprzyrodzone przygody. Pierwsze z nich autorka napisała będąc jeszcze nastolatką, natomiast ostatnie oddała do druku krótko przed śmiercią. Jako jeden zbiór zostały wydane w 2008 roku pod tytułem wybranym przez autorkę – wszystkie należą do najważniejszych utworów w twórczości Joan Aiken

  Język jakim posługuje się autorka jest lekki, przyjemny i dostosowany do młodego a także nieco starszego odbiory – wiem, że duża w tym zasługa również polskiego przekładu. Według mnie Ewa Rajewska poradziła sobie bardzo dobrze. Kolejno poznajemy losy rodziny Armitage z małego angielskiego miasteczka, która wiedzie zwyczajne i spokojne życie. Chociaż…. nie do końca. Wspomniany spokój trwa jedynie przez sześć dni w tygodniu, natomiast w poniedziałki….  W poniedziałki mają miejsce cuda niewidy – sytuacje o których człowiek by nie pomyślał i które mają miejsce tylko w snach. W ogrodzie pojawia się jednorożec, w szafce z jajami wykluwa się gryf a guwernantka, która jest nie zdającym sobie z tego sprawy duchem zaczyna odpytywać z niewidzialnych podręczników, jednocześnie siejąc postrach wśród najmłodszych z rodów. Co gorsze rodzice zamieniają się w biedronki, ich najmłodsze dziecko w słonia, natomiast pod drzwiami mieszkania czyhają boginie zemsty, które tylko czekają na to aż ktoś otworzy drzwi by dać upust swojej złości.
Duchy, gobliny, widma, zjawy, tajemnicze zniknięcia, podmiany i zamiany… a to i tak nie wszystko z czym i z kim każdego poniedziałku muszą zmierzyć Harriet i Mark – dzieci państwa Armitage. Tego jest znacznie więcej… co każdy poniedziałek. Wszystko za sprawą życzenia, które kiedyś wypowiedziała ich mama.   Wydaje się ciekawe? Mam nadzieję, że tak, bo w rzeczywistości tak jest a przynajmniej ja przy tej książce bawiłam się bardzo dobrze. To taka mieszanka powieści przygodowej z elementami fanatyki i baśnią. Przygodowej i fantastycznej między innymi ze względu na pojawiające się w tych gatunkach istoty, wątki, nieco mroczny klimat a także niesamowite przygody. Baśni bowiem w każdym z opowiadań bohaterowie borykają się z jakimiś problemem, który muszą pokonać a co najważniejsze przeżyta przygoda zawsze jest dla nich lekcją życia z której wyciągają morał.
Wydawać by się mogło, że to proste, ba wręcz banalne opowiadania w które wpleciono wątki fanatyczne. Niby dla dzieci i młodzieży, dlatego dorosły nie może po nie sięgnąć – „przecież nie ten przedział wiekowy”. Nic bardziej mylnego. Nie chodzi o fakt, że wiek to kwestia umysłu ale to w jaki sposób opowiadania zostały napisane i co niosą ze swoją treścią.  Opowiadania umieszczone w zbiorze „Ogród do składania” z jednej strony mogą wydać się staroświeckie (wszakże powstały lata temu), natomiast z drugiej jest w nich dość sporo oryginalności (chociaż tutaj zdania mogą być podzielone w szczególności, kiedy ktoś czyta fantastykę i zna pewne wątki). Tak naprawdę jest tutaj wszystko – dobra zabawa, przygoda, czary i wszelkie cuda niewidy ale również smutek, niepewność, niepokój, dreszczyk emocji, strach…. misz masz wszystkiego a przede wszystkim niesamowita i wielka wyobraźnia autorki. Wyobraźnia, która bawi, wzbudza zainteresowanie ale i pobudza naszą własną wyobraźnię, pozwala starszym i nam dorosłym na nowo stać się dzieckiem. A co najważniejsze wszystkie bez wyjątku wskazują właściwe postawy i zachowania w różnych sytuacjach przy czym są przyjemne… a przynajmniej dla mnie.  Po zakończonej lekturze postanowiłam zaczerpnąć więcej informacji o autorce i jej książkach – dowiedziałam się że niektórzy (dzisiaj już dorośli) posiadali je w swojej bibliotece, nazywając „skarbem”. Spotkałam się z opinią w której opowiadania klimatem porównywano do „Opowieści z Narnii” a także czymś pomiędzy Edgarem Alanem Poe a Bruno Schultzem. Wydaje mi się, że „Opowieści z Narnii” ze względu na baśniowy klimat, urok a także czar. Poe w wersji dla młodzieży (z Naszej Księgarni bo tylko taki kiedyś przeczytałam) poczucie dreszczyku strachu, niepewności oraz grozy – dostosowanej do młodzieży. Schultz najprawdopodobniej dlatego, że mamy do czynienia z baśniowymi opowiadaniami z nutą oniryzmu,  które skłaniają do refleksji – takich z morałem ale w bardziej przystępnej i zrozumiałem formie.

Tytuł: Ogród do składania | Autor: Joan Aiken | Ilustracje: Peter Bailey | Tłumaczenie: Ewa Rajewska | Wydawnictwo: Dwie Siostry | Stron: 436 | Okładka: twarda

ilustracje strona wydawnictwa