„Rękawiczka. Ukraińska bajka ludowa” oraz „Znikające zwierzęta”, Wydawnictwo Dwie Siostry

  Wszyscy, którzy regularnie odwiedzają mój blog z pewnością zdążyli zauważyć, że doceniam nie tylko klasykę ale również książki artystyczne oraz literaturę dziecięcą. Według mnie ta ostatnia jest niezwykle ważna w rozwoju młodego umysłu (nie tylko rodzice) a treść niekiedy uniwersalna i kierowana również do dorosłego. Dzisiaj chciałabym opowiedzieć Wam o dwóch takich pozycjach – obie ukazały się nakładem Wydawnictwa Dwie Siostry i zaliczają się właśnie do artbooków (swoją drogą wydawnictwo oferuje ich naprawdę sporo – zachęcam do tego aby przejrzeć).  Pod koniec listopada swoją premierę miała „Rękawiczka. Ukraińska bajka ludowa” – pozycja rzekomo dedykowana najmłodszym czytelnikom będąca ilustrowanym przekładem ukraińskiej bajki ludowej pt „Rękawiczka”. Książka została wydana na łamach serii Polecone z Zagranicy w której to ukazują się przekłady ilustrowanych książek dla dzieci, którymi wybitni twórcy podbili serca najmłodszych czytelników na całym świecie.  Zastanawiacie się o czym jest bajka? O rękawiczce – rzecz jasna. Jednak nie jest to taka zwyczajna rękawiczka a taka rękawiczka niezwykła i wyjątkowa…. zagubiona.
Dziadek w lesie gubi rękawiczkę. I co się z nią dzieje?
Nie myślcie, że dziadek po nią wraca – nic nie wie o zgubie. Rękawiczka też tak bezczynnie sobie nie leży – nie czeka na to aż ktoś ją podniesie.
Mała poprawka… Leżeć – leży a i owszem jednak coś się dzieje… bowiem jedno i drugie zwierzątko znajduje w niej schronienie.
Myszka. Lisek. Króliczek. Lisiczka Siostrzyczka.
Nie myślcie, że na tym koniec bo lista lokatorów rośnie.
Co rusz przychodzi ktoś nowy i puka – puk, puk.
Puka i prosi „Wpuście i mnie!”
Puka, prosi i pyta o to czy w rękawiczce jest jeszcze miejsce.

Jak myślicie – jest, czy nie ma?
Zmieści się ktoś jeszcze?
Taki niedźwiedź albo dzik?

Zapewne „Nie” powiecie.
Jednak czy jesteście pewni? Wszakże pozory lubią mylić.
A może jednak tutaj nie mylą i rozsądek ma racje?
Tajemnice, zagadki, niedomówienia…
A w tym wszystkim jedno jest pewne – zaskoczenie gwarantowane!  Prosta gra słów – o taka wyliczanka – prosta i wydawać by się mogło, że banalna. A jednak może dostarczyć sporo frajdy, zabawy, humoru i miło spędzonego czasu – w szczególności dla dzieci, które powinny być zainteresowane „losami” rękawiczki i jej nowych lokatorów. Historia leśnych mieszkańców, którzy „przywłaszczyli” sobie zagubioną rękawiczkę jako mieszkanie, powinna nie tylko rozbudzić ciekawość ale również rozbawić. Zresztą powiedźcie sami… czy dorośli również nie mogą być zainteresowani?
Ot taka rękawiczka… niby zwyczajna a jednak okazuje się niezwykła… bo w jakiej rękawiczce mieszkają leśne zwierzęta? ^_^   Powinna ale nie musi, bo co do tego nie dam sobie ręki uciąć. Prawda jest taka, że każdy czytelnik jest inny, każdy lubi co innego i w literaturze szuka innych emocji, wrażeń, treści. To co spodoba się jednemu, nie musi przypaść do gustu drugiej osobie. Jednak aby o tym się przekonać, należy spróbować – poznać, dlatego nie warto od razu czegoś przekreślać na starcie, tylko otworzyć się w tym również na to co nowe. Pozory lubią mylić i często mylą o czym niekiedy przekonujemy się po czasie.

  Na koniec kilka słów o warstwie graficznej. Prezentowaną książkę zaprojektowało lwowskie Art Studio Agrafka Rękawiczka. Przypuszczam, że tego rodzaju ilustracje a raczej prace nie wszystkim przypadną do gustu – nie są tym do czego jesteśmy przyzwyczajeni w ilustracji dla dzieci. Można powiedzieć, że to taka mieszanka prostych dziecięcych obrazków stworzonych z okręgów, kresek i kwadratów z… Wycinanką? Nie wiem jak ująć to słowami, jednak kiedy spojrzałam na rękawiczkę widniejącej na jednej stronie, musiałam dotknąć kartki i pogładzić aby sprawdzić, czy rękawiczka rzeczywiście na niej nie leży. Zdjęcia tego nie oddają ale na prawdę można odnieść wrażenie jakby ktoś położył na kartce rękawiczkę. Coś niesamowitego. Mam nadzieję, że poniższy filmik to pokaże.

  „Rękawiczka” w 2011 została okrzyknięta ukraińską książką roku i zdobyła wyróżnienie na Międzynarodowym Biennale Ilustracji w Bratysławie, po czym rok później znalazła się na Liście Białych Kruków (White Ravens). To nie byle jaka lista a katalog najlepszych książek dziecięcych świata, który przygotowują specjaliści z Międzynarodowej Biblioteki Książek dla Dzieci i Młodzieży w Monachium. Tyle nagród mówi sama za siebie. Według mnie zasłużone wyróżnienie – mówię to jako osoba dorosła, która na książki stara się patrzeć głębiej aby zobaczyć więcej – bo che widzieć nie tylko to co powierzchowne.

Tytuł: Rękawiczka. Ukraińska bajka ludowa | Ilustracje: Romana Romanyszyn, Andrij Łesiw | Tłumaczenie: Katarzyna Kotyńska | Seria: Polecone z Zagranicy | Wydawnictwo: Dwie Siostry | Okładka: twarda | Stron: 24

  Drugą książką jest artbook od wydawnictwa Dwie Siostry „Znikające zwierzęta” Isabell Bunnell w przekładzie Tiny Oziewicz. Jest to barwna książka-album będąca pozycją edukacyjną a jednocześnie wyszukiwarką. Czytelnik na 64 stronach otrzymuje kilka barwnych ilustracji wypełnionych całą masą detali i szczegółów – od samego patrzenia można dostać oczopląsu. Jednak nie są to „maziaje” i byle jakie obraz a dokładnie przemyślana sztuka. Każdy taki obraz przedstawia zagrożone zwierzęta z całego świata, z różnych środowisk wodnych, lądowych i powietrza.  Rozglądamy się po lasach, jaskiniach, pustyniach i sawannach. Zaglądamy pod wodę i pod ziemię a także spoglądamy w niebo. Wypatrujemy ssaków, płazów, gadów i ptaków… wszystkich istot, które nim się obejrzymy mogą zniknąć – zakończyć swój żywot na ziemi. A my ludzie już nigdy ich nie zobaczymy a usłyszymy jedynie w książkach o gatunkach wymarłych – przeszłej historii. Jednak w książce nie tylko szukamy ale również czytamy i poznajemy prawdę o świecie – o gatunkach o których najprawdopodobniej nigdy wcześniej nie słyszeliście.   Marmozeta lwia, grubogonik piaskowy, wargatek stadny, wielkouch króliczy, epoletnik lagunowy, lutung jasnogłowy…. brzmi egzotycznie niczym z powieści fantasy lub bajki dla dzieci? A to nie fikcja, nie kłamstwo, nie „pic na wodę” – one wszystkie istnieją, zamieszkując wybrany teren – bardzo często ograniczony. Występują tak rzadko, że nie nie otrzymały oficjalnej polskiej nazwy – to dlatego mało się o nich mówi i nie słyszy. Dzięki tej książce a dokładnie drugiej części uzyskujemy informacje o miejscu ich występowania, najważniejszych cechach, liczebności populacji a przede wszystkim o przyczynie jego znikania z których największą jest człowiek.  „Znikające Zwierzęta” to nie jest zwykła wyszukiwajka a gorzka lekcja życia i z życia.
Brutalna prawda o świecie, tym co się dzieje i o nas ludziach.
O tym co lada dzień – nawet jutro może stać się prawdą.
O śmierci przyrody – fauny i flory, która dziś, jutro może zebrać swoje żniwo.
Może najwyższy czas coś zmienić?
Zastanowić się nad sobą, swoim postępowaniem i losem świata – tego co jest jego nieodłącznym i jakże ważnym elementem, tego co nas otacza.
Zmienić swoje decyzje, postępowanie i czyny.
Nie tylko ratować ale zapobiegać, by ratować nie było przyczyny.
Bo kiedy człowiek w końcu przejrzy na oczy, przebudzi się i obudzi,
może być już za późno i już nic nie będzie można uczynić.    Książka po prostu mądra z nienachalnym wydźwiękiem ekologicznym. Taka która w prostej formie uczy rzeczy ważnych, uświadamiająca, upominająca ale również bawiąca (jeśli lubimy wyszukiwarki). Dla najmłodszych będzie zabawą w wyszukiwanie, natomiast starszych gorzą prawdą – bolesną lekcją życia. Biorąc ją do ręki można uświadomić sobie o tym jak bardzo rzadkie są niektóre gatunki zwierząt występujące w przyrodzie – tak rzadkie, że człowiek nawet o nich nie słyszał a przyszłe pokolenia mogą nie usłyszeć. O tym co a raczej kto jest tego przyczyną i jak kruche jest życie. Pamiętajcie… dziś szukamy zwierząt na kartach i na tych kartach mogą one pozostać już na zawsze. Zwierzęta znikają bezpowrotnie.

Autor: Znikające Zwierzęta | Tekst i ilustracje: Isabella Bunnell | Tłumaczenie: Tina Oziewicz | Oprawa twarda | Objętość: 64 strony

Dzisiaj to by było na tyle. Pozostawię Was z ostatnim zdaniem powyższej recenzji.