Labirynt fauna – Cornelia Funke, Guillermo del Toro od Zysk S-ka

  Kojarzycie film „Labirynt fauna”? Produkcja ze scenariuszem i w reżyserii Guillermo del Toro, która zebrała wiele słów uznania jak również nagród. Opowieść, której akcja rozgrywa się w Hiszpanii 1944 roku a jej główna bohaterka – jedenastoletnia Ofelia przenosi się z matką do domu okrutnego ojczyma. Tam odkrywa tajemniczy labirynt, w którym spotyka fauna… Teraz ta baśniowa opowieść ukazała się w formie książki, której autorami są: Cornelia Funke oraz Guillermo del Toro – publikacja ukazała się nakładem wydawnictwa Zysk S-ka w twardej oprawie z obwolutą.  Fantastyka nie należy do gatunku literackiego po który sięgam, jednak od dziecka lubię i czytam baśnie – przeróżne, z zakątków świata. W opisie książki została ona nazwana mianem „mrocznej i nastrojowej, bogato ilustrowanej baśni” – i to jedno „baśń” wzbudziło we mnie zainteresowanie. Książka została napisana na podstawie filmu – tego nie oglądałam a przynajmniej nie w całości. Kiedy był emitowany w telewizji, czasem zerkałam ale nie czułam się nim zainteresowana. Nie wiem czy coś straciłam, czy nie – możliwe, że w przyszłości zerknę na ten film. Samą książkę czytało mi się dobrze. Wiedziałam, że mam do czynienia z fantastyką jednak z drugiej strony czułam wspomniany w opisie baśniowy klimat. Wydaje mi się, że spora w tym zasługa tego iż akcja powieści przebiega dwutorowo –  to co dzieje się w świecie rozdartym przez wojnę przeplata się z wydarzeniami w Labiryncie – baśniowymi opowieściami. Owe baśnie to historia labiryntu, która zaczyna spajać się z życiem głównej bohaterki tworząc jedność. W rezultacie daje to dość ciekawy i przyjemny efekt – trochę tak jakby zostać wciągniętym do baśni, chociaż osobiście tego nie poczułam (jednak nie wykluczam, że czytelnicy poczują).  Z jednej strony mamy świat ogarnięty wojną – dziewczynkę, rodziców, żołnierzy a z drugiej ten baśniowy z charakterystycznymi dla niego elementami: wróżki, elfy, fauny, potwory zjadające dzieci… Baśń ale i powieść fantasy w związku z czym nie każdy się w niej odnajdzie i nie każdemu ona się spodoba w szczególności, kiedy ten „ktoś” wcześniej widział film. Z drugiej strony możliwość porównania pierwotnej wersji filmowej z tą papierową, może okazać się ciekawym doświadczeniem – wszakże najczęściej to film jest oparty na książce. Na uwagę z pewnością zasługuje fakt, że opowieść nie jest pozbawiona sensu – tkwi w niej ukryty morał oraz przesłanie. To historia o odwadze w świecie rozdartym przez wojnę – odwadze tej widocznej ale również głęboko skrytej we wnętrzu człowieka. Odwadze ludzi wobec tego co ma miejsce w tym również odwadze kobiet, dzieci… O sile marzeń i wyobraźni, o poszukiwaniu samych siebie, sensu życia, prawdy, dobra.  Jednocześnie nie jest to książka dla dzieci, gdyż podobnie jak film zawiera brutalne sceny (o filmie słyszałam). W prawdzie na tyle na ile było to możliwe zostały one ułagodzone, jednak nadal mogą przestraszyć i/lub wywołać dreszcze. Tym samym określiłabym ją jako ciekawą baśń dla starszej młodzieży a także dorosłych, chociaż i tutaj nie dla każdego. Trzeba to lubić – jak już wspomniałam chociaż to baśń nadal jest ona powieścią fantasy w związku z czym nie każdy się w niej odnajdzie i nie każdemu ona się spodoba w szczególności, kiedy ten „ktoś” wcześniej widział film.

Tytuł: Labirynt fauna | Autor: Cornelia Funke, Guillermo del Toro | Tłumacz: Ewa Wojtczak | Wydawnictwo: Zysk S-ka | Stron: 280 | Oprawa: twarda z obwolutą