„Czarna książka” Rita Kaczmarska, wyd. Dwie Siostry

  Pewnie już wiecie, że lubię picturebooki oraz artbooki, które zresztą cieszą się coraz większą popularnością nie tylko wśród dzieci ale również starszych i dorosłych. Nie ukrywam, że nowości wydawnicze rozbudzają moją ciekawość a kiedy do nich zajrzę bardzo często również wyobraźnię a także otwierają serce oraz umysł. Niedawno dzięki uprzejmości sklepu miałam przyjemność przejrzeć (i przeczytać) publikację niepozorną i jednocześnie nieoczywistą jaką jest „Czarna książka” Rity Kaczmarskiej od wydawnictwa Dwie Siostry.  To co wiedziałam o książce przed jej otworzeniem to fakt, że jest czarna, ma słowo „czarny” w tytule i jest skierowanych do młodszych czytelników. W środku również taka była – czarna, czernią malowana i cieniowana. Czarna z występującymi krótkimi i prostymi słowami ale nie takimi „zwyczajnymi”. Tekst książeczki przypomina dziecięcą wyliczankę, którą być może pamiętają niektórzy z Was.

„Była czarna, czarna góra.
A na tej czarnej, czarnej górze
czarny, czarny las”

  Jak widzicie słowo „czarny” występuje tutaj w różnych formach i odmianach. Być może teraz wydaje się to „zwyczajne” i „pospolite” – faktycznie same słowa mogą nie wzbudzać większych emocji, jednak jeśli połączymy je z obrazem otrzymujemy zupełnie inny efekt. Strony książki są czarne a w tej ciemności można dostrzec cienie, zarysy, odbicia, niewyraźne kształty.. Czarna góra, las, dom, okno, strych z drabiną, czyjaś twarz…
A tam? Coś świeci!!! A może tylko tak się wydaje.
W ciemności wszystko wygląda zupełnie inaczej niż w rzeczywistości – jest straszniejsze, niepewne, niejasne i zagadkowe.

Była czarna, czarna książka. A w tej czarnej, czarnej książce…

  Powtarzające się słowo „czarny”, czarna strona – połączenie słuchu z tym co widzą oczy. A przecież umysł często płata fligle a oczy pokazują coś, co w rzeczywistości wygląda inaczej. Czego być może nie ma. A może jednak jest? Kto to wie? Tutaj nic nie jest pewne. To połączenie stopniowo dawkuje napięcie, tworząc klimat grozy. Jest niepewnie, strasznie, coraz straszniej…. niczym w filmach z dreszczykiem, kiedy widz nie wie co wydarzy się za chwile.

Co wyłoni się z ciemności? Co to będzie?
A co jeśli za chwile wydarzy się coś nieprzyjemnego? Strasznego?

  Jest ciemno. Jest cicho i niepewnie. Pojawia się niepokój, może nie tak intensywny jak można by oczekiwać (z pewnością nie jest w horrorach) ale niepewność rośnie z każdą stroną – krok po kroku. Być może nawet w tej ciszy niektórzy usłyszą bicie własnego serca a jeśli nie to z pewnością poczują niepokój i rozbudzą swoją ciekawość. W szczególności, kiedy staną przed wielką czarną szafą…

Co teraz będzie?
Otworzyć szafę, czy nie?
Co skrywa się za jej drzwiami?
Nie wiem… ale z pewnością nie jest to przejście do Narnii.

  Książka wzbudziła moje zainteresowanie przede wszystkim ze względu na pomysł i na wykonanie. Została zbudowana na zasadzie skojarzeń ludzkich emocji, przemyśleń a przede wszystkim iluzji, złudzeń i tym co podpowie nam wyobraźnia. Proste, rymowane słowa i czerń dookoła w której widać przeróżne kształty budują napięcie jednocześnie wprowadzając klimat obawy. Bo oto, kiedy zgasną światła ludzkie zmysły zaczynają pracować zupełnie inaczej: nagle słychać niewyjaśnione stukanie, pukanie, szuranie i skrobanie a z mroku wyłaniają się nieznane, bardzo często groźnie wyglądające kształty. Wszystko dookoła wygląda inaczej. Jest zupełnie inne – staje się obce i nieznane.  Publikacja tajemnicza, która ma na celu i może pomóc najmłodszym na oswojenie się ze swoimi lękami – nie tylko strachem przed ciemnością i wszystkim tym co z nią związane ale również „potworami”, które żyją tylko i wyłącznie w ich głowie – pod łóżkiem lub w szafie. Pokazuje, że to co widzimy nie zawsze jest tym, czym się wydaje. Tłumaczy, że strach czasem ma wielkie oczy ale też jest niepotrzebny. To, że ciemność nie musi być złowieszcza i straszna a może stanowić furtkę do świata wyobraźni – tej pozytywnej i miłej. Bo te wszystkie strachy, które widzimy oczami naszej wyobraźni, tą samą mocą możemy zamienić na coś przyjemnego i miłego. Ciemność z jednej strony zagadkowa a z drugiej fascynująca, ciekawa niczym świat do odkrycia.  Picturebook/artbook o oswajaniu się z tym co obce i ze strachem. O wyobraźni i jej sile. O rozwiązywaniu problemów, zmaganiu się z przeciwnościami i własnymi lękami – lepszym ich poznawaniu i akceptowaniu. O tym, że to co czarne nie musi być złe i niebezpieczne – czerń również potrafi być przyjemna a w niej ukryte piękne, miłe i dobre. Książka ciekawa do ciągłego odkrywania i poznawania za każdym razem, kiedy się po nią sięga – nawet kiedy znamy już zakończenie. Jak to możliwe? To jedna z tych pozycji,  które skrywają w sobie tak zwane „drugie dno”, nie tylko działają na wyobraźnię ale również umysł i skłaniają do przemyśleń….

bo coraz więcej widać w ciemnościach
nie wszystko jest takie jakim się wydaje

Książka niespodzianka z nieoczekiwanym i zaskakującym zakończeniem
Do ciągłego odkrywania i poznawania

Tytuł Czarna książka | Tekst i ilustracje: Rita Kaczmarska | Wydawnictwo: Dwie Siostry | Okładka: twarda | Stron: 40