Dziecięca klasyka i „Mysie bajeczki” Arnold Lobel

  Literatura klasyczna to gatunek, który cenię i po który chętnie sięgam od najmłodzych lat. Jednocześnie to ta „dziedzina”, którą ciągle poznaje i co jakiś czas odkrywam pisarzy jak również tytuły, które wcześniej były mi nieznane. „Mysie bajeczki” to jedna z książeczek Arnolda Lobela, należąca do klasyki amerykańskiej literatury dla najmłodszych – pozycji, które również w Polsce podbiły serca tysięcy małych czytelników. Nie jest to gruba książka – liczy zaledwie 64 stron i zawiera krótkich opowieści. Przenosimy się w niej na zimową leśną polanę do jednej z mysich norek. Tam Tata Mysz lubiący spokojne wieczory i przebrany w szlafrok oraz kapcie, odpoczywając na kanapie obserwuje płatki śniegu tańczące za oknem. Wydawać by się mogło, że wszyscy pozostali już śpią. A jednak jeden z jego siedmiu synków jeszcze nie zmrużył oczek – chichocze i wierci się w swoim łóżeczku prosząc o to aby tata opowiedział mu bajkę na dobranoc Tata Mysz lubi spokojne wieczory. Przebrał się już w szlafrok, założył kapcie i odpoczywa, obserwując padający za oknem śnieg. Ale jego siedmiu synków jeszcze nie śpi. Wiercą się w łóżku, chichoczą i domagają się bajki na dobranoc. Tata Mysz postanawia opowiedzieć po jednej dla każdego mysiego smyka. Studnia życzeń, opowieść o Bardzo Wysokiej Myszy i Bardzo Niskiej Myszy, o brudasku, który postanowił się wykąpać… – miło zasypiać przy Mysich bajeczkach. Tata Mysz jednakowo kocha wszystkie swoje dzieci i nie zamierza nikogo wyróżniać – postanawia każdemu smykowi opowiedzieć po jednej opowiastce. I tak przenosimy się do do Studni życzeń, spoglądamy na obłoki, poznajemy Bardzo Wysoką Mysz i bardzo Niską Mysz, brudaska, który postawił się wykąpać, wiatr, który ma pełno roboty czy Myszkę postanawiającą odwiedzić swoją mamę….   Opowiadania krótkie, proste – dostosowane do wieku najmłodszych a jednocześnie nie błahe. W tej prostej treści przekazujące morał i lekcję np. odnośnie tego, że nie zawsze to co widzimy jest takim jakim się wydaje – czasem boimy się czegoś co tak naprawdę nie jest straszne, wystarczy tylko lepiej to poznać. Innym razem czytamy o różnicach, które nas dzielą, jednak fakt, że jesteśmy różni nie oznacza, że lepsi lub gorsi – wszyscy jesteśmy tak samo ważni i potrzebni a ponadto uzupełniamy siebie nawzajem. Jest bajka o empatii, przyjaźni, marzeniach, pokonywaniu przeciwności losu…  lekcje życia i tego jak żyć.   Dobrze, że powstają tego typu opowiadania – takie które w prostej formie po części wychowują i uczą. Niestety nie obeszło się bez minusów. Na siedem opowiadań w dwóch mimo najszczerszych chęci, nie doszukałam się tej lekcji życia – ważnego morału. W moich oczach morał z jednej to nieco „odmienne” pojmowanie wartości niż to czego uczyli mnie rodzice i jak zostałam wychowana, nawet pomimo „przyjaznego” akcentu i drobnej wskazówki jak należy postępować. Jednakże to ostatnie zdania tej bajeczki mają największy wydźwięk i zapadną w pamięci a one nie brzmią jak lekcja życia „… a studnia posłusznie robiła to o co ją poproszono”    Druga historia, która wzbudziła moje kontrowersje z jednej strony pokazuje jak należy postępować a z drugiej jest to postępowanie samolubne, takie kiedy nie liczymy się z innymi – liczy się tylko nasza wygoda (Brudna myszka postanowiła się umyć za wszelką cenę. W trakcie kąpieli zalewała miasto ale w ogóle się tym nie przejęła – myła się dalej. Po skończonej kąpieli wytarła się ręcznikiem i poszła spać – miasto było zalane). Jestem ciekawa jak te historię zrozumieją dzieci – na moim Szkrabie nie miałam jak przetestować, ponieważ jest za mały.  Tym samym książka wzbudziła moje mieszane uczucia. Z jednej strony jest prosta, łatwa i przyjemna dla Maluszków. Umieszczone w niej opowiadania zawierają morał i mówią o tym co jest ważne, natomiast z drugiej niekoniecznie. Wydaje mi się, że najlepszym rozwiązaniem będzie jeśli zainteresowani tą książką sięgną po nią, przeczytają i sami zdecydują, czy chcą czytać ją swoim pociechom, czy niekoniecznie. Opowiadania chociaż wszystkie króciutkie są różne a umieszczone w nich ilustracje urzekające – widać na nich piętno czasu. Czcionka jak i długość opowieści została dostosowana do młodszego odbiorcy. Treść mimo minusów są to opowieści, które mogą stanowić lekcję życia, dlatego warto dać im szansę – książka może zauroczyć i nie bez przyczyny otrzymała miano „klasyki dziecięcej” ^_^

DOPISEK PO PRZECZYTANIU JEDNEGO Z KOMENTARZY

  Jedna z czytelniczek (pozdrowienia i podziękowania dla Cherry Lady Reads) zwróciła uwagę na bardzo ważną rzecz i sprawiła, że na treść kontrowersyjnych dla mnie bajeczek spojrzałam (i każdy może tak spojrzeć) z innej strony. Nie wiem czemu ale w trakcie lektury jak również pisania recenzji w ogóle o tym nie pomyślałam. Jednocześnie jak możecie zauważyć (mam nadzieję) nie skreśliłam tych opowiastek jak również całej książeczki.
Zacytuje Jej komentarz „ale może właśnie to kontrowersyjne opowiadanie ma skłonić dzieci do refleksji albo dyskusji o egoizmie jakim wykazała się myszka?”
Możliwe, że właśnie takie jest przesłanie tych opowiastek, chociaż w jednej bajeczce nie zostały pokazane konsekwencje tego postępowania. Może rzeczywiście to miał być punkt wyjścia do rozmów o egoizmie i czerpaniu przyjemności dla siebie, kiedy inni na tym tracą? Z drugiej strony każdy może zinterpretować je inaczej – nie wykluczone, że właśnie w ten sposób co ja za pierwszym razem. Tutaj są dwie strony medalu  ^_^

Tytuł: Mysie bajeczki | Autor: Arnold Lobel | Wydawnictwo: Literatura | Okładka: twarda | Stron: 64