Mikołajek: Jak to się zaczęło | Baton Sztanga Zmiany Zmiany

Dzień dobry
Witam się z Wami poświątecznie. Mam nadzieję, że ten czas spędziliście w miłej, rodzinnej atmosferze z dala od zgiełku mediów, szumu i problemów. Naładowaliście baterie i akumulatory – jesteście pełni energii oraz gotowi do działania.. i tak do majówki. Mam nadzieję, że to był wyjątkowy czas a Wasze serca są szczęśliwe 🙂
Dzisiaj pozostając jeszcze w sielskim klimacie chciałabym opowiedzieć Wam o pewnym albumie. A dla tych, którzy w trakcie lektury czasem lubią coś przekąsić znajdzie się coś do słodkiego, naturalnego i zdrowego – bez wyrzutów 🙂

  Mikołajka chyba nie muszę nikomu przedstawiać – to jedna z najsłynniejszych serii książeczek dla dzieci, która doczekała się licznych wznowień, ekranizacji (bajki, filmy oraz seriale), kolorowanek, malowanek, zabawek a nawet książki kucharskiej. Jeśli nie poznaliście Mikołajka z książeczek to z pewnością albo widzieliście chociaż fragment ekranizacji albo o nim słyszeliście. Jednak czy zdawaliście sobie sprawę z tego, że Mikołajek pierwotnie był kolorowym komiksem?  Sempe tworzył kolorowe rysunki humorystyczne, których bohaterem był mały i niesforny chłopiec. Pewnego dnia razem ze swoim przyjacielem Goscinnym wpadł na pomysł aby stworzyć komiks. Licząca dwadzieścia osiem plansz seria ukazywała się w belgijskim magazynie „Le Moustiaue” przez osiem miesięcy od 25 września 1995 roku do 20 maja 1956 roku, kiedy to opublikowano ostatnią planszę. Po trzech latach po zakończeniu współpracy z magazynem (zmuszeni do rezygnacji z pracy nad formą komiksu) autorzy wrócili do przygód Mikołajka w formie opowiadań z tekstem Goscinnego oraz kilkoma czarno-białymi ilustracjami Goscinnego. Najpierw publikowane w odcinkach w gazetach a po kilku latach w formie książeczek szybko odniosły sukces. Pierwsza historia o Mikołajku ukazała się 29 marca 1959 roku. „Mikołajek: jak to się zaczęło” to album wydany w twardej oprawie i formacie zbliżonym do A4 liczy 64 strony na których umieszczono 28 plansz komiksu, który przed laty ukazywał się w belgijskim magazynie. Plansze umeiszcozno w kolejności wydania w oryginale, przekładu dokonała Barbara Grzegorzewska znana z opowiadań o Mikołajku, natomiast wydaniem książki zajęło się wydawnictwo Znak emotikon. Papier jest gruby – taki tekturowy, w tekście nie zauważyłam literówek, jednak jeśli już miałabym się do czegoś przyczepić to czcionka w dymkach, która w oryginale jest znacznie grubsza i wyraźniejsza przez co osobom mającym problemy ze wzrokiem może utrudnić czytanie. Chociaż nie koniecznie – sami porównajcie i zdecydujcie.  Tekst jest przyjazny i z humorem charakterystycznym dla znanego duetu. Historie przypominają pewne sytuacje i epizody wyciągnięte z codziennego życia a następnie przeniesione na papier w formie komiksu. Mimo iż krótkie nie zostały pozbawione sensu, lekcji życia (np. odpowiedzialności) oraz puenty, dzięki czemu nie pozostawiają uczucia braku, czy niedosytu. Według mnie w 100% są dokończone a umiejętność przedstawienia historii w tak prostej i minimalistycznej formie uważam za prawdziwy talent – na rynku można znaleźć wiele wychwalanych i głośno promowanych książek i książeczek dla dzieci, które mimo iż mają wiele stron i ładnych rysunków, tak na prawdę niewiele tej „właściwej” treści.  A Mikołajek? Jak to Mikołajek – jego głowa jest pełna pomysłów a życie pełne szalonych przygód i prześmiesznych wydarzeń. Jakby tego było mało ten niesforny chłopiec ma skłonność do pakowania się w kłopoty, które w połączeniu z wyobraźnią i przeróżnymi pomysłami, które przychodzą mu do głową, najczęściej dają nieoczekiwany efekt. Jak myślicie co może się stać kiedy Mikołajek dostanie w prezencie nowy rower, bębenek lub zabawkowy rewolwer? Albo kiedy odkryje w sobie pasję do malowania lub do czytania?
Oj będzie się działo – najprawdopodobniej mało kto będzie narzekał na nudę, tym bardziej, że czasem to nie Mikołajek a dorośli są źródłem zabawnych sytuacji jak również własnych codziennych problemów 😉

Zresztą…. nie tylko Mikołajek psoci – niekiedy wina leży po stronie dorosłego np. taty i to wówczas on a nie Mikołajek otrzymuję „karę”. Nie brakuje zabawy, humoru ale również lekcji życia zarówno dla dziecka jak i dorosłego (np. lekcja odpowiedzialności czy ponoszenia konsekwencji za swoje „czyny”).  Książeczki o Mikołajku to świat widziany oczami dziecka z jego codziennymi problemami, rozterkami, sytuacjami z codziennego życia. Proste z dozą ale czasem również lekkiego strachu i przerażenia związanego z danymi wydarzeniami, taki który mogą odczuwać dzieci (np. przy pierwszej wizycie u dentysty czy fryzjera) jak również dorośli w związku z obawą o swoje dzieci. Mimo iż to krótkie opowiastki jest w nich miejsce na rodzinę, dziecięca szczerość, codzienne problemy, radość, zabawę….

Według mnie tak naprawdę nie powinniśmy porównywać tych jednostronicowych komiksowych opowiadań do tych dłuższych – książkowych a oceniać je według innych kategorii. I jedne i drugie są bardzo dobre stanowiąc kwintesencje „Miłkołajkowatości”

Tytuł: Mikołajek: Jak to się zaczęło | Autor: René Goscinny, Jean-Jacques Sempé | Wydawnictwo: Znak emotikon | Okładka: twarda | Stron: 64

W dziale kuchennym postanowiłam odświeżyć już wcześniej opublikowaną bo 12 lipca 2018 roku recenzję batona proteinowego Sztanga od Zmiany Zmiany – firmy od której rozpoczęła się moja przygoda z RAW batonami 🙂Baton proteinowy (22% białka roślinnego) dla aktywnych!
Naturalny baton bakaliowy(81%) z białkiem z ryżu brązowego (19%).

Skład: daktyle, orzechy ziemne, białko ryżu brązowego (19%)
Opakowanie: 70g
Rodzaje: Kompas, Kosmos, Aloha, Lewy Sierpowy, Petarda, Agent Cooper, Sztanga, Urwis jabłkowy, Urwis bananowy

Wartość odżywcza w 100g:
Białko 22,1g Węglowodany 42.3g w tym cukier: 35,1g Tłuszcz 11,9g Kw. tłuszczowe 1,7g Sól 0g

Wartość odżywcza w porcji 70g:
Białko 15,5g Węglowodany 29,6g w tym cukier 24,6g Tłuszcze 8,3g kw. tłuszczowe 1,2g Sól 0g
Opinia: Baton subtelnie pachnie fistaszkami z nutką słodyczy. Jest prostokątny, twardawy i lekko zbity w kolorze karmelu z widocznymi miejscami kawałkami orzeszków ziemnych a także ciemnymi kropkami w postaci ich skórek.
Jego powierzchnia jest gładka i minimalnie lepka (tak tyci tyci) a kiedy weźmiemy go do rąk nie pozostawia tłustego nalotu.
Ponadto nie odkształca się pod naciskiem palców. Aby go przekroić należy zrobić to z naciskiem, podobnie jest z przełamaniem ale nie jest to nie możliwe. Baton okazał się być również łamliwym ale jednocześnie lepkim (łamie się na kawałki z których z lekkim trudem można ulepić kulki).
   Wgryzienie się w baton nie sprawia żadnych problemów – zęby z łatwością zanurzają się w orzechowo-daktylowej masie. Baton nie jest gumowy i nie lepi się do zębów jak większość daktylowych ulepków. Jest kruchy i łamliwy niczym kruche krówki – rozpuszcza się powoli, piaszczyście, proszkowo.
  W smaku poczułam słodycz, która na myśl przywołała mi kruche krówki – trochę tak jakby daktyle pozbawić całej „daktylowości”.
Po krótkiej chwili doszła do tego fistaszkowość (ale NIE MASŁO ORZECHOWE – po prostu fistaszki) a na samym końcu (kiedy ugryziony kawałek praktycznie rozpuścił się w ustach) lekko gorzkawa nuta – najprawdopodobniej białka ryżowego. Ten ostatni smak utrzymuje się na podniebieniu jeszcze przez jakiś czas po całkowitym zjedzeniu batona.
Dwa, może trzy razy zębami trafiłam na maciupeńkie kawałki nie do końca rozdrobnionych fistaszków, które subtelnie chrupały pod zębami, jednak nie zauważyłam aby wpłynęły na smak batona.
  Wyszło słodko, krówkowo i fistaszkowo. Mimo iż to daktyle stanowią bazę batona (w prawdzie nie wiemy w jakiej ilości), nie poczułam ich smaku. Według mnie pozbawiono je daktylowości, pozostawiając karmelowość. Osoba, która nie jest zaznajomiona z tego typu przekąskami, jedząc baton z zasłoniętymi oczami, mogłaby pomylić go z kruchą krówką – mój tato nie wiedząc co je właśnie tak pomyślał. Nie poczułam również masła orzechowego ale nawet na nie nie liczyłam.  Wyszło słodko (dla mnie za słodko), prosto i trochę monotonnie, ale w pozytywnym tego słowa znaczeniu i do tego bardzo przyjemnie. Tutaj potwierdza się powiedzenie „smak tkwi w prostocie” – czasem mniej, znaczy więcej.
Baton Sztanga smakuje lepiej od niejednego batona określonego „smakiem masła orzechowego” (np. Dobrej Kalorii, czy batona Ewy Chodakowskiej), mimo iż masła orzechowego w nim nie uświadczycie. No jest porządny i treściwy (dla tego kto nie zasładzając się jest w stanie zjeść go w całości) a nie jakiś liliput 😉

Wartość energetyczna w 100g – 380 kcal
Wartość energetyczna w batonie 70g – 266 kcal
Ocena – 5/6
Cena – Sklepy ekologiczne ok 7zł