Gra pozorów, Nasza Księgarnia

Kiedy zobaczyłam zapowiedź tej gry pomyślałam „nic specjalnego”, potem czytając o niej zaczęłam się coraz bardziej do niej przekonywać a kiedy już zagrałam stwierdziłam, że to może być HIT. Mała i niepozorna. Zapraszam do Gry pozorów od wydawnictwa Nasza Księgarnia.

~ Informacje ~
Tytuł: Gra pozorów
Wydawca:  Nasza Księgarnia
Wiek graczy:  od 8 lat
Ilość graczy: 2-4
Czas gry: ok. 20 minut
Cena: 39,95 zł (na ceneo.pl od 30zł z wysyłką)

~ Zawartość pudełka ~
65 kart podstawowych (z niebieskim rewersem)
45 kart do wariantu zaawansowanego (z czerwonym rewersem)
Instrukcja

~ Wygląd ~
Pudełko gry jest małe i poręczne, dzięki czemu nie zajmie dużo miejsca na półce i bez problemu zmieści się w tobie lub plecaku.
Wewnątrz umieszczono wszystkie elementy gry: karty oraz instrukcję.
Karty przeznaczone do gry można podzielić na dwie kategorie: karty z niebieskim rewersem przeznaczone są do wariantu podstawowego, natomiast z czerwonym zaawansowanego. Istotne jest to jak wygląda każda z kart.

Na każdej karcie znajduje się 1 wyraz (niebieskie truskawki są jedynie ozdobą kart). Litery w wyrazach posiadają kilka cech:

Liczba liter – w wyrazach jest od 4 do 7 liter

Kolor liter – litery są w kolorach żółtym, zielonym, czarnym, rudym

Wielkość liter – litery są WIELKIE lub małe.

Grubość liter – litery są grube lub cienkie.

Wizualnie nie jest oszałamiająca, ale może stanowić niezłe wyzwanie.

~ Cel gry ~
W tej grze wszyscy gramy równocześnie. Podczas gry każdy z graczy będzie wykładać na stół karty trzymane w rękach – na kartach będą znajdować się słowa określające kolor, rozmiar oraz grubość. Aby wygrać, należy wyłożyć wszystkie karty według odpowiedniego „wzoru” – tym samym trzeba wykazać się spostrzegawczością i szybkością

~ Przygotowania do gry ~
 Karty z czerwonym rewersem odkładamy do pudełka (wykorzystywane są w wariancie zaawansowanym). Pozostałe karty tasujemy. Jedną z nich układamy na środku stołu białą stroną do góry. Następnie rozdajemy każdemu graczowi po 15 kart. Gracze tworzą z nich stosy i kładą przed sobą niebieską stroną do góry. Pozostałe karty odkładamy do pudełka
UWAGA
Jeśli chcemy aby gra trwała dłużej rozdajemy graczom po więcej kart

~ Jak grać ~
Na hasło START wszyscy gracze z kart ze swojego stosu starają się jak najszybciej znaleźć taką, która pasuje do karty leżącej na środku stołu. Jeśli ktoś taką kartę znajdzie, jak najszybciej wykłada ją na środek stołu – na leżącą tam kartę.

DWIE ZASADY

• W ręku można mieć dowolną liczbę kart.
• Przy braniu nowych kart ze swojego stosu obowiązuje tylko jedna zasada: kolejne karty z góry stosu należy brać pojedynczo, karta po karcie (a nie od razu kilka kart).

UWAGA

• Karty należy wykładać  taki sposób, aby widoczna była tylko jedna karta – ta ostatnio wyłożona
• Patrząc na kartę leżącą na środku stołu, zwracamy uwagę wyłącznie na TREŚĆ wyrazu, a nie na wygląd liter (czyli ich liczbę, kolor, wielkość i grubość).

Jeśli ktoś taką kartę znajdzie, jak najszybciej wykłada ją na środek stołu – na leżącą tam kartę. Po wyłożeniu karty na środek stołu gra toczy się dalej – tym razem gracze szukają karty pasującej do tej wyłożonej przed chwilą – tym samym sytuacja na środku stołu co chwilę się zmienia.
Gdy dwóch lub więcej graczy w tym samym momencie wyłoży karty na środek stołu, ten który zrobił to szybciej zostawia tam swoją kartę. Pozostali muszą zabrać swoje karty.

Jeśli gracz popełni błąd i wyłoży kartę, która nie pasuje do tej leżącej na środku stołu, rywale powinni zwrócić mu na to uwagę. W takiej sytuacji gracz zabiera błędnie wyłożoną kartę z powrotem do ręki, a gra toczy się dalej.

~ Zakończenie gry ~
 Gra może zakończyć się na 2 sposoby:

•  Gdy któryś z graczy wyłoży na środek stołu swoją ostatnią kartę. Gracz ten zostaje zwycięzcą.
• Gdy któryś z graczy nie ma karty pasującej do tej leżącej na środku stołu. Wówczas gracz zatrzymuje grę, mówiąc STOP! i odkrywa swoje karty. Jeśli rzeczywiście nie ma karty, którą mógłby wyłożyć na środek stołu, gra kończy się. Zwycięzcą zostaje gracz, któremu zostało najmniej kart.  Jeśli gracz miał przynajmniej jedną kartę pasującą do tej na środku stołu, gra jest kontynuowana, ale już bez tego gracza. Kładzie on karty przed sobą i czeka na zakończenie gry. Wciąż jednak ma szansę na zwycięstwo (może posiadać najmniej kart lub wygrać dzięki remisowi).

~ Wariant trudniejszy ~
Podczas tego wariantu wykorzystywane są te same karty, co w w wariancie podstawowym. Rozgrywka podzielona jest na 2 etapy:

• W etapie I gramy tak, jak w podstawowej wersji gry – karta na środku stołu opisuje tę, którą można na niej położyć.
• W etapie II to wykładana karta musi opisywać tę leżącą na środku stołu.

~ Wariant zaawansowany ~
Wariant ten polega na dodaniu talii z czerwonym rewersem do kart podstawowych

~ Wariant solo ~
W wariancie solo gracz korzysta z 30 kart – w ręku może mieć ich maksymalnie 4. Karty wykładane są do dwóch rzędów. W górnym kładziemy karty tak by każda kolejna dołożona karta opisywała następną (tak jak w wariancie podstawowym). W dolnym tak, by wykładana karta opisywała poprzednią (wariant zaawansowany). Gra kończy się, gdy wyłożyliśmy wszystkie karty lub gdy nie możemy wyłożyć kolejnych. Wynik stanowi liczba kart w krótszym rzędzie

~ Wrażenia ~
Gra pozorów jak sama nazwa wskazuje tylko pozornie jest łatwa – w trakcie rozgrywki okazuje się, że wcale taka prosta nie jest. Wszystko za sprawą tak zwanego Efektu Stroopa czyli demonstracją czasu reakcji na zadanie. Mamy z nim do czynienia kiedy kolor tekstu i tekst nie są zgodne (np. słowo „żółty” wydrukowany czarną czcionką). W takiej sytuacji określenie koloru tekstu przebiega wolniej i z większym prawdopodobieństwem błędu. Widzimy zaprzeczenie co może wprowadzić nasz mózg w zakłopotanie.

W wariancie podstawowym nie jest łatwo, w wariancie trudniejszym robi się jeszcze goręcej nie mówiąc o zaawansowanym, kiedy dołączymy karty z czerwonym rewersem. Tutaj pojawia się dodatkowa trudność a mianowicie karty z napisami będącymi lustrzanym odbiciem (na którą należy położyć kartę z lustrzanym napisem a nie kolorem jakim słowo zostało napisane). Uwierzcie nie jest tak łatwo poradzić sobie z zadaniem, kiedy oczy widzą i czytają coś zupełnie innego.

Gra na prawdę stanowi wyzwanie – dla graczy a przede wszystkim dla ich mózgów. To co widzimy nie jest takie oczywiste i może namieszać w głowie. I nie stanowi to wady – wręcz przeciwnie. To kolejny przykład gry, która nie tylko może dostarczyć rozrywki ale również pozytywnie wpływa na nasz mózg i jego zwoje. Ćwiczy, trenuje, skłania do wysiłku a jak wiecie mózg powinien pracować, bo z czasem może umrzeć.

Według mnie „Gra pozorów” jest grą uniwersalną, która może dostarczyć rozrywki ludziom w każdym wieku: młodszym, starszym jak i dorosłym. W grupach a także solo, bo nic nie stoi na przeszkodzie aby sprawdzić samego siebie.
Trzeba mieć jednak na uwadze, że gra może sprawić trudność najstarszym z graczy, którzy nie dorównują refleksem młodzieży. Z drugiej strony będzie ona świetną formą treningu mózgu  a przed partią w grupie, można poćwiczyć solo.
Osobiście bawiłam się wyśmienicie – grając w grupie jak i samodzielnie. Gra pozorów to chyba jedna z najlepszych gier w które zagrałam do tej pory 🙂

Plusy:
♦ pomysł
♦ poręczne pudełko – gra zmieści się w torebce
♦ wykonanie
♦ proste zasady
♦ bez limitu wiekowego
♦ pod wieloma względami ćwiczy mózg
♦ ćwiczy nasze myślenie
♦ jest chęć rywalizacji i emocje z nią związane
♦ można grać w pojedynkę

Minusy:
♦ może zmęczyć od nadmiaru myślenia ;P

Ocena: 5,5-6/6